24-uurs 2021

RoXall team in de 24-uurs 2021.

Na de roemruchtige Urker editie in 2020, immers vanwege de corona perikelen was vorig jaar de editie van de Kustzeilers afgelast, was het in 2021 dan toch weer zover. Op 27 en 28 augustus werd de 24-uurs georganiseerd door de Kustzeilers. De maatregelen i.v.m. Corona waren langzaam versoepeld in Nederland en dus ging de landelijke 24-uurs, na een jaartje onderbreking, door in 2021. Voor deelnemers was het wel nog lang de vraag of de 24-uurs door zou gaan, immers evenementen stonden lang op de rode lijst bij minister de Jonge. Genoeg over Corona, er zouden weer genoeg Urker schepen van onze vereniging de Zuiderzee meedoen. Ook onze regelaar schreef de Roxall weer in en wel voor de ORC klasse, al waren daar de meningen over verdeeld op de RoXall. Dit keer zouden we het moeten doen zonder onze zeilvrienden, de gebroeders van Veen van de Vanya. Zij gokten op rustig weer en schreven met hun Vanya in. In totaal waren er ruim 413 inschrijvingen dit jaar. Hiervan deden 187 boten voor de eerste keer mee. Daarmee was de organisatie zeer content. Ook de Bolleboos van schipper Jelle Woord deed voor de eerste keer mee. Op de Flyer was meer ervaring aan boord, Jan Woord van deze zeilfamilie deed zelfs voor de 12e keer mee, inclusief dan de Urker Editie.

Onze bemanning miste dit jaar dus Johan en Michel van Veen. Dan maar met de vier die overblijven was de beslissing, dus Teun Buter, Cees Post, de belangrijkste man aan boord, namelijk de kok, Dirk Smit en mijn persoontje waren de bemanning dit jaar. Natuurlijk werd er de week vooraf al gerekend. De windkracht was eerst nog een beetje ongewis, maar de wind zou volgens de verwachtingen steady uit het noorden komen. Een traditie, die we in ere hielden was een soort van palaver bij Johan thuis, waar we gezamenlijk onze plannen zouden delen. Uiteraard onder het genot van een goed stuk vlees, door sommigen al gekscherend het 'hoogtepunt' van de 24-uurs genoemd. Op deze woensdagavond bleek toch dat het een winderige editie zou worden. Teveel wind voor de Juwel 34 van de gebroeders van Veen, die samen met hun jonge bemanningsleden besloten om niet te starten. Achteraf gezien geen slechte beslissing, of je moet van het kaliber Volvo Ocean zijn. Uiteindelijk starten er 322 boten, dus 90 boten zagen af om te starten met deze omstandigheden.

Er was deze week ook nog wat onzekerheid over ons ORC certificaat. We hadden een Zwitsers certificaat volgens de deelnemers lijst en daar zouden we het graag voor doen. Dat bleek volgens de specialisten echter voor een X met doublehanded bemanning en zonder spinakers. Na enig mailcontact met de organisatie, en een kleine aanpassing van ons eigen ORC certificaat, werd dit gecorrigeerd. Uiteindelijk werden we ingedeeld in de ORC 3 klasse, al was dat op het randje.

Wij hadden besloten vanuit Lemmer te starten en brachten de RoXall al op donderdag die kant op. Toch wel goed om als visserman een weekje thuis te zijn vooraf de 24-uurs. Meestal had ik net tijd genoeg om me te douchen als ik vanaf de kotter meedeed aan de 24-uurs, zoals Hendrik Woord dit keer wel zo vanaf de kotter aan boord van de Flyer stapte. Ook deze donderdag al een voorbode wat ons die 24-uurs te wachten stond, een noordenbries met windkracht 5-6. Dus hoog aan de wind op Lemmer aan, waar we nog even ons jacht aan de grond lieten lopen bij het strand van Lemmer. Het onderwaterschip schoonmaken was namelijk het laatste wat nog gebeuren moest, dus dat konden we even later ook afstrepen. De andere Urker schepen brachten hun zeilboot pas vrijdag weg, en sommigen waren wel erg fanatiek. Helemaal naar Den Oever of Kornwerderzand. Dat wordt dan geen 24-uurs, maar meer een 30+-uurs! Ook schipper Gerrit van Veen stoomde 6 uur volle kracht op de motor naar Kornwerderzand. Ik zou wel eens willen weten wat zijn bemanning toen onderweg gedacht heeft ... Toch bleek het starten in de noord voor de meeste boten goed uit te pakken. Op de Roxall zijn ze zo gek niet meer. Gaat de gemiddelde leeftijd aan boord van de Roxall misschien parten spelen? Ik dacht het niet. Competitief als we zijn bewaren we dat voor later ...

Vrijdagmiddag om 15.30 uur stapten we uitgerust in de auto naar Lemmer. De proviand ging aan boord met diverse tassen. Na nog wat genuttigd te hebben in Hotel de Wildeman, gooiden we de touwtjes los en waren we klaar voor de start om 18.40. We hadden besloten om dit jaar alleen op het IJsselmeer te zeilen. Het Markermeer is sowieso al ongewis gezien de plantengroei onderwater, maar ook ons geliefde uitvalletje naar het Wad of zelfs een rondje buitenom bleek dit jaar een brug te ver, hoe we ook rekenden. Buitenom met een stuk of 6 uit het noorden viel sowieso af, dat laten we over aan de kotter UK 158.

Een flink aantal bemanningen had gekozen om vanuit Lemmer te starten. Bij het aanmelden voor de wedstrijd was het trouwens nog zaaks ruim uit de wal te blijven. We zaten dan ook heel even aan de grond, maar een collega zeiler had erg veel moeite los te komen. Na de start om 18.30 van tochtdeelnemers was om 18.40 het tijdstip voor de start van de ORC deelnemers. De wind was een 13-14 knopen uit het noorden. We kozen voor de genua 3 en één rif in het grootzeil. De start was uit het boekje en we lagen heel even op kop. Grotere schepen liepen echter al spoedig iets uit. Met een snelheid van meer dan 7 knopen waren we echter niet ontevreden en werden de eerste mijlen afgelegd richting de verplichte eerste boei de SB 28. Via een heen en weertje naar de westelijker gelegen boei SB 18 terug naar de SB 28. Ondertussen het rif er nog uit getrokken, dus met vol grootzeil.

Omdat de weersverwachting minder wind aangaf gedurende de nacht in deze hoek van het IJsselmeer na de tweede ronding van de SB 28 meer de ruimte opgezocht, richting de EL-A. Op dit rak de spinaker gezet en met af en toe dik 8 knopen kwam deze boei snel naderbij. In de wetenschap dat hierna voorlopig niet meer de spinaker zou worden gebruikt, deze opgeborgen tot misschien het finishrak. Doel was om eerst tussen Urk en Enkhuizen gedurende de nacht rakken te pakken en dan gedurende de dag langzaam noord in te kruipen, om zodoende nog mogelijkheden over te hebben tijdens de laatste uren van de 24-uurs. Dus na de EL-A naar de Sport D. Ondertussen alweer het eerste rif gezet in het grootzeil. Bij de Sport D was het inmiddels donker geworden en vele bemanningen die deze tegelijk wilden ronden schreeuwden om ruimte. Het was voor velen zeker wennen om te varen in het donker. Ook de vele knipperende rode lichten van windmolens rond het IJsselmeer maken dat je in verwarring kan raken. Via de EL-A en een heen-en weertje naar de EL-B verder zuid in. Op naar de KG boei en na deze gerond te hebben naar de EZ-D. Ondertussen nog riffen eruit halend of erin stekend, naar gelang we ruime wind hadden of iets meer aan de wind zeilden. De EZ-D was het zuidelijkste punt van ons zeilplan.

Hierna ging het via weer de KG, EZ-C, Sport D en de Sport C naar de KR-A. Inmiddels nam de wind ook langzaam weer toe naar gemiddeld zo'n 18 knopen. Het betekende wisselen tussen 1 rif en 2 riffen in het grootzeil. Het werd zo langzamerhand ook weer dag. Ondertussen werden ons onder het zeilen, diverse broodjes, worst en warm drinken toegereikt door Cees. De inwendige mens verzorgen tijdens een 24-uurs is zeer belangrijk. En als het kon probeerde iedereen zo goed en zo kwaad als dat ging op zo'n knobbelig zeetje toch wat rust te pakken, al kwam slapen er bijna niet van.

Via de SB 8 heen en weer, de LC 11, heen en terug naar de EL-A en weer de SB 8 kwamen we bij de WV 19 terecht. De wind die ook nog iets geruimd was nam nog meer toe. Inmiddels was onze zeilvoering standaard 2 riffen in het grootzeil. Na de LC 1 gerond te hebben en terug naar de WV 19 nam de wind toe tot af en toe 25 knopen gemiddeld. Helaas hadden we geen 3 riffen voor het grootzeil, anders hadden we die ook zeker gezet. Hier veranderde ook ons zeilplan, wat we tot nu toe gevolgd hadden. De VF- A bleek niet te bezeilen met deze wind(richting) en dus pakten we de VF-B. De dag schoot lekker op en ook het aantal mijlen dat we gezeild hadden. De thuis gebakken ballen gehakt met satésaus werden maar koud genuttigd, we zagen geen kans deze op te warmen. Vanavond zouden we de maag maar weer vertroetelen.

We waren tot nu toe geen andere Urker boten tegengekomen. Hoe zou het hen vergaan met dit weer? De Hallberg Rassy was natuurlijk in zijn element met dit weer en ook de Flyer had vaker met dit bijltje gehakt. Want vorig jaar met eenzelfde soort weer had de Intense toch flinke problemen gehad. Maar dat geldt natuurlijk voor elk schip, er moest niets knappen of zo. Ons touwwerk zit echter wel goed, sinds onze buurman er in handelt.

Na de VF-B ging het door richting de Afsluitdijk, het afzichtelijke windmolenpark passerend, waartegen ik een aantal weken daarvoor nog geprotesteerd had bij het haventje van Breezanddijk met het vissersprotest tegen de industrialisatie van de Noordzee en het IJsselmeer. De Sport-A, wat ook ons noordelijkste punt was gedurende onze 24-uurs, werd gerond en via de Sport-B werd de VF-A gerond. Hier werden we opgelopen door een schitterende Lemsteraak. Wat liep dat schip snel. Met ruime wind nu op de WV 12 aan. Op dit rak liepen we gemiddeld dik 7,5 knoop. Ondertussen bleven we rekenen, want het einde kwam in zicht. Het zou net kunnen lukken om voor onze finishtijd van 18.40 uur nog de VF-B, de LC-1 en de WV 19 te ronden en op tijd binnen te zijn. Dirk was onderweg veel met de telefoon bezig. Sowieso al de ICT man aan boord, maar het plakken van de stickers is sinds deze editie verleden tijd en alles gaat digitaal, maar moet wel ingevoerd worden.

Richting de WV 19 zag je toch de hoeveelheid boten die er mee deden, want van alle kanten moest deze boei gerond worden om te kunnen finishen. Gelukkig was de windsnelheid gemiddeld weer ruim onder de 20 knopen gezakt. Eindelijk zagen we ook een bekende en wel de Swing, en Gerrit deelde hun gezeilde mijlen mee. Knap gedaan, die jongens hadden een puike wedstrijd gezeild.

Het werd toch nog krap met de tijd om te finishen en dus ging onze Urker spinaker op. Ook de Swing zette hun rode spi op. Zoekend naar de finishplek moest er ook nog gegijpt worden. Dat ging nog goed, maar een laatste gijp richting de finish speelde ons parten. Vermoeidheid of wat dan ook, de spi ging een eigen leven leiden en moest gestreken worden. Ondertussen zagen we de Swing net op tijd finishen. Gerrit vertelde later dat ze een maximale snelheid van 10,5 knopen op dit rak bereikten. Ons koste de perikelen met de spi wat tijd en een minuut te laat zeilden we om 18.41 uur over de finish. Moe, maar voldaan is het spreekwoord en daar zullen we het maar op houden.

In de havenmond was het een gedrang van jewelste. De anderhalve meter regel van minister de Jonge werd zelfs niet door de jachten geëerbiedigd. Maar gelukkig ging alles goed. Onze trouwe fans stonden ons al toe te zwaaien en ook Jaap Bruinsma stond op de kant ons welkom te heten. In de Pekelharinghaven hadden we een plekje gereserveerd en nadat de touwtjes vastlagen kon er ééntje genuttigd worden op de goede afloop. Dirk heeft trouwens wel heel trouwe fans, want ook vader en moeder Smit kwamen nog even langs.

Op naar de botter van Jelle Fokke, die lag ook in Medemblik, want dat was de verzamelplaats waar iedereen uit Urk samenkwam. Daar was het zeer gezellig en kwamen de verhalen los. Elk schip van de vereniging had goed gezeild en de meer snelle schepen hadden allen meer dan 160 mijl gezeild. Zelf kwamen we aan 166 mijl. Maar ook de Bolleboos had veel mijlen gezeild. Naar boven kijkend zag ik dat de Intense toch wat schade onderweg had opgelopen. Als trofee hing een restant van een voorzeil nog boven in de mast. Ook hoorden we van zeezieke zeilers aan boord.

We konden niet te lang blijven, alhoewel we zeker langer hadden willen blijven, maar na die koude balle gak onderweg, knorden onze magen. Samen met onze fans lekker gegeten in het ons inmiddels vertrouwde restaurant. In de auto naar Urk toe vielen de ogen al af en toe dicht. Iets na twaalven weer thuis en na een douche genoten van een welverdiende nachtrust. Teun en Dirk waren aan boord gebleven om te zorgen dat de RoXall weer op Urk kwam. Die kregen onderweg naar Urk trouwens nog meer wind (30+ knopen) voor de kiezen dan tijdens de 24-uurs en kregen de RoXall zelfs af en toe in plané.

De definitieve uitslag gaf maar weer eens aan hoe hoog het gemiddelde niveau is van zeilers van onze verenging. In de ORC klasse 3 maar liefst drie Urker schepen bij de eerste 7. Dat zijn toch prestaties op zich. Op nummer 3 de For Ever van Jan de Boer en bemanning. Op plaats 5 de Flyer van Cornelis Woord en bemanning en op plaats 7 de Swing van Gerrit van Veen met bemanning. Een felicitatie waard. Maar ook bemanningen van de Bolleboos, de Intense en RoXall mochten terugkijken op veel mijlen en het uitvaren van deze 24-uurs. Met deze omstandigheden al een prestatie op zich.

Records werden er ook verbroken. De winnaar in de ORC 1 klasse kwam maar liefst aan 222 gezeilde mijlen. Natuurlijk een topprestatie. Maar minstens evenveel waardering, zo niet meer, heb ik voor die twee zeilers in hun Staverse jol, die meededen. En zeggen ze soms niet dat meedoen belangrijker dan winnen is? In totaal kwamen er 280 boten reglementair over de finish.

Ook de organisatie had alles weer prima geregeld. Er komt nogal wat bij kijken om zo'n groot evenement te organiseren. Niks dan lof. Begint het alweer te kriebelen voor volgend jaar? Nou ja, zo gek zijn we nou ook weer niet, maar bij leven en welzijn zijn de Urkers weer van de partij in 2022.

Jacob