24-uurs 2018

RoXall team in de 24-uurs 2018
Het stond dit keer al lang vast dat we dit keer meededen. Weer in de toerklasse. Voor ORC zijn niet allen even enthousiast, maar misschien komt het er nog van. Een vlot werd aangeschaft, het varen op zout water met tij vinden wij toch wat spannender en leuker dan 24 uur op het IJsselmeer rakken varen. En als er goede windcondities zijn kun je er ons inziens altijd voordeel bij halen. Mits goed gerekend en dan moeten de weersverwachtingen wel nog uitkomen ... De bemanning werd dit jaar gewijzigd. De meesten van het team wilden, zeker gezien het zeilen in de nacht, er ervaren zeilers bij hebben. We kwamen uit bij de beide mannen van de Vanya, een Soling, die altijd goed meedeed in de lokale wedstrijdjes van onze vereniging de Zuiderzee uit Urk. Aldus kwamen Johan en Michel van Veen enthousiast het team versterken, hetwelk voor de rest bestaat uit de vaste groep zeilers, die altijd de X-99 bemannen, Teun Buter, Dirk Smit, Cees Post en mijn persoontje Jacob van Urk. Er werd veel gerekend vooraf, zeker in de laatste week, toen de weersverwachting wat preciezer werden en we wisten wat de wind waarschijnlijk zou zijn vrijdagavond en zaterdag. Onze nieuwe aanwinsten Johan en Michel hadden daar een belangrijk aandeel in en op woensdagavond vooraf aan de 24-uurs werden knopen doorgehakt tijdens een bemanning overleg. Jacob, die deze week aan boord was van de kotter UK 158, deed daar via de satelliet druk aan mee. Het zou, ijs en weder dienende toch weer een rondje buitenom worden. En de startplaats zou Enkhuizen Noord worden. In diezelfde week vooraf aan de 24-uurs werd nog een AIS geïnstalleerd. Belangrijk vinden we, zeker als je waarschijnlijk beroepsvaart tegenkomt. Vorig jaar kwamen we in het Stortemelk nog de thuis stomende Urker vloot tegen in de nacht. En die willen graag weten wat voor "jachien" daar zeilt. Belangrijk voor de veiligheid dus. In de loop van donderdag kwam het KNMI met een waarschuwing voor zware buien met kans op veel wind tijdens de 24-uurs. Het zou dus geen gemakkelijke 24-uurs worden. Dat werd vrijdagmiddag het zeilen naar Enkhuizen vanaf Urk ook niet. Een krachtige tot soms harde NW wind noopte de wegbreng bemanning. (Cees en Jacob kwamen met de auto) zelfs om voor het eerst sinds jaren de stormfok te gebruiken. Nat kwam de bemanning van de X-99 al aan in Enkhuizen, dat beloofde wat voor de 24-uurs! Gelukkig nam de wind, zoals voorspeld af aan het eind van de middag en werd ZW-lijk. Na nog een gezamenlijk opwarmertje (zonder alcohol hoor) genuttigd te hebben in de 'Mastenbar', waren we er klaar voor. We starten met de eerste groep van de toerklasse om 19.00 uur. Het eerste verplichte rak was vanaf de start naar de KG boei. Onze spinaker werd uiteraard klaar gelegd. Het was een gekrioel van vele jachten voor de start, waarbij ook vele jachten die later zouden starten zich al aan het inzeilen waren in het Krabbersgat. Gezonde wedstrijdspanning zullen we maar zeggen. Bij de start lagen we gelijk goed. Ook de Valreep uit Urk was goed weg.

Start Enkhuizen Noord

Onderweg naar de KG

Het was dan ook een mooi gezicht dat de twee boten van WSV De Zuiderzee uit Urk als eerste bij de KG boei waren.

Valreep

Bijzondere luchten boven het IJsselmeer

Wij gingen daarna spinakerend door naar de Sport D. De Valreep hebben we die 24 uur niet meer gezien, maar de Woordjes (bekende zeilers familie uit Urk) kennende, zouden ze hun uiterste best doen. Ons plan was om via de Sport D, terug naar de KG en dan weer de spinaker op richting de SB 8. Tot zover ging alles volgens plan. Het was lekker zeilweer met een zuidwestelijke wind windkracht 4-5. Al moesten we op het laatst de spinaker richting de SB 8 laten zakken. De koers werd hoger dan halve wind, de lucht werd al donkerder en de eerste rukwinden waren een feit. Na het passeren van de SB 8 zagen we een zware donkere bui naderen. In plaats van de genua 1 werd de 3 gehesen en twee riffen in het grootzeil getrokken. We waren ruim op tijd klaar voor de bui. Gelukkig maar, want in de bui was het meer 'bijliggen' dan zeilen. Dik 30-35 knopen wind stond er in die bui met veel neerslag erbij. Maar de RoXall en haar bemanning hadden wel vaker zo'n bui op het IJsselmeer gehad en onze visserman heeft op zee het natuurlijk nog veel meer voor zijn kiezen gehad, al zit hij dan op een zware stalen kotter van 24 meter. De wind op het IJsselmeer zou echter veel afvallers tot gevolg hebben, die na zo'n bui liever een haven opzochten. En ook de eerste foto's met schade kwamen binnen. Ook de 'Driftkikker' uit Urk ontkwam er niet aan en moest zonder mast de haven weer opzoeken. Na een dik kwartier was de bui bij ons voorbij en viel de wind daarna herhaaldelijk helemaal weg. Iets wat we deze nacht nog vaker tegen zouden komen. En dat was toch niet voorspeld door de meteorologen. Toch werd de WV 12 richting Den Oever nog redelijk op tijd gerond, en alhoewel we achter lagen op schema was daar rekening mee gehouden. Er was nog niets aan de hand, we hadden wat marge ingecalculeerd. Doel was om in ieder geval voor 5 uur na hoog water Harlingen bij de SG boei in het Schulpengat te zijn. Dat was rond 02.45 uur. De tweede tegenvaller was het schutten in de sluis. We waren het derde jacht dat de sluiskolk binnenliep, maar hoorden van de sluiswachter dat er pas over een krap uurtje geschut zou worden. Dit i.v.m. de droogte van de afgelopen zomer en omdat het IJsselmeer een belangrijk zoetwaterbekken is, werd er slecht sporadisch geschut om niet teveel zout water binnen te laten. Dat was ons niet bekend en we hadden dat wel graag van tevoren geweten, daar dit schut beleid toch al een tijdje het beleid van Rijkswaterstaat was. (hoorden we later) Misschien hadden we dan een andere route gekozen. Een extra schutting in verband met de 24-uurs had van ons wel gemogen. Het gaf kok Cees aan boord wel de tijd om ons te verwennen met lekkere tomatensoep en balletjes gehakt in satésaus, thuis al zelf bereid uiteraard. Met de magen gevuld konden we de nacht wel in. Na het schutten duurde het draaien van de bruggen ook nog lang, iets waar een andere collega zeiler in eerste instantie niet bij nadacht en met de motor vol in zijn achteruit moest om de boten voor hem te ontwijken. Op het Wad in het Visjagersgaatje hadden we het tij mee en met een mooi windje liepen we gemiddeld rond de 9 knopen. Dat moest ook wel, want we kwamen nu eigenlijk al tijd te kort. Na de GVS3-M8 boei snel het Malzwin in, waar het oppassen was voor de mosselzaad invanginstallaties. Onze nieuwe AIS kwam al goed van pas, want de verkeerscentrale Den Helder riep ons op kanaal 62 op en waarschuwde hiervoor. Na een korte scheepsraad werd besloten om toch door te zetten richting zee en Den Helder lieten we aan bakboord liggen. Ondertussen plensde het van de regen en op buienradar zagen we veel activiteit zuid van ons langs gaan. Een goed zeilpak is wel een must in deze omstandigheden, daar kwamen sommigen van ons nu wel achter. De eersten gingen te kooi, en probeerden wat slaap te pakken. In het Schulpengat richting de SG boei kregen we de vloed al tegen. De wind die eerst nog zuidoostelijk was en ons dus goed gezind, ging ruimen en het werd nog flink aanpoten om de SG te ronden. Lange slagen makend met het tij tegen ging dat maar langzaam, maar ook de SG boei moest eraan geloven. Wel later dan gepland. Nu snel de Noordzee op en met de vloedstroom mee vele mijlen maken en de schade inhalen. Maar na het passeren van de ZH boei viel de wind helemaal weg. Iets waar men op het IJsselmeer ook last van had, al scheelde het nog wel waar men zat. We hoorden dit ook van de Intense, een Urker zeiljacht dat meedeed in de ORC 2, en bij de Afsluitdijk lag te drijven. De MR werd met een forse vloedstroom zeer nauw voorbij gedreven. De verwachte noordwestelijk wind met kracht 5 liet deze nacht heel lang op zich wachten. Volgens de windfinder zou deze wind er al 's nachts om 12 uur staan, maar dat werd pas rond 7 uur die morgen. In de nacht was het de hele tijd opletten om toch wat wind mee te pakken. De windmeter stond ook af en toe op 10 knopen, en dan liepen we gelijk ook 8-9 knopen. Maar vaker viel de wind ook weg. We maakten te weinig mijlen en zouden het tij op het Wad richting Harlingen tegen gaan krijgen. De ZS boei van het Stortemelk werd dan ook veel te laat gepasseerd.

Passage Vlieland

Terschelling onder/achter een bijzonder wolkendek

Maar gelukkig begon het daarna steeds harder te waaien. Uit het NW-en, zoals verwacht. De spinaker ging op en in de Vliestroom liepen we bij stil tij bij 15 knopen wind toch weer 9 knopen. Na het ronden van de BS 3-I boei gingen we met 20-25 knopen wind de Blauwe Slenk in. Inmiddels hadden we het tij al tegen, maar met nog steeds de spinaker op liepen we gemiddeld nog 8-8,5 knoop. Het was spectaculair zeilen en genieten. Dit maakte veel goed. We zeilden op het randje en tijdens een gijp die we moesten maken richting de Pollendam liepen we dan ook hard uit het roer. Daarna de genua 1 er maar weer op en Harlingen werd, alhoewel te laat, rond 12.00 uur gepasseerd. In de Boontjes weer voor tij. Een bui met weer veel wind noopte ons weer te reven en de fok (het drietje) te hijsen in plaats van de genua 1. We bleven deze 24-uurs zeil wisselen en reven.

Full speed

Het schutten van de sluis van Kornwerderzand ging veel sneller dan die nacht bij Den Oever. Er lagen dan ook al aardig wat boten te wachten voor ons, al deed er niemand mee aan de 24-uurs. Er werd in de sluis nog wat gerekend, hoeveel tijd hebben we nog en wat is nog mogelijk. De uren slaaptekort gingen ook tellen , want bij het hijsen van het grootzeil uit de sluis vergaten we de ring in het voorlijk nodig voor het rif dat we staken. Direct bij de boei VF 7 op het IJsselmeer kwamen we veel zeilboten tegen die meededen aan de 24-uurs, waaronder een J 80, de latere winnaar in de toerklasse. De eerste uren na de schutting stond er nog veel wind met buien. Na de VF 7 ging het aan de wind richting de Sport B, die nog net bezeild was. De Sport B werd gerond tijdens weer een zware bui, en daarna gingen we weer terug richting VF 7. Het werd hierna tijd om afstand in te korten richting Medemblik, want we waren aan de laatste uurtjes bezig. Via de VF-A werd de WV 19 gerond, de laatste boei. De wind was inmiddels aanmerkelijk minder en met een voldaan gevoel werd even voor 7 uur de finish gepasseerd.In Medemblik werden we enthousiast onthaald door onze supporters. (lees onze eigen vrouwen) Maar natuurlijk klapte het publiek op de kades voor alle zeilboten die deze tocht gezeild hadden. Achteraf hoorden we dat veel boten niet gefinisht waren, een haven hadden opgezocht of zelfs niet gestart. Dat hoort natuurlijk ook bij goed zeemanschap. Ook werden we hartelijk welkom geheten door de havenmeester van de Pekelharinghaven en kregen we een mooi plekje aan de kant. Traditiegetrouw namen we een Islay whisky op de goede afloop. Een gezamenlijk diner in restaurant de Artiest werd nog genuttigd, al waren er die knikkebollend het dessert haalden. Maar we hadden nog geen flauw idee, hoe we het deze tocht nu gedaan hadden. We hadden nogal wat tegenslag gehad, maar dit zullen meer boten gehad hebben. In de loop van zondag werd het duidelijk dat we elfde geworden waren in de toerklasse. En daar waren we best tevreden mee. Op naar de volgende editie. En dank maar weer aan alle vrijwilligers die deze bijzondere tocht weer hebben georganiseerd. Jacob / Team Roxall Feitjes editie 2018 Aantal inschrijvingen : 433 Aantal gestart : 345 Aantal gefinisht : 212 Aantal reglementair gezeild : 193 Totaal afgelegde afstand : 24.294,07 mijl Aantal gevaren rakken : 4160 Gemiddeld afgelegde afstand : 125,88 Gemiddelde snelheid : 5,24 mijl Ook dit jaar hebben weer 3 schepen van onze vereniging meegezeild in de Delta Lloyd 24 Uurs Zeilrace. De Flyer (gebr Woord), Intens (Ruiten) en Roxall (van Urk / Buter). De Flyer en de Intens voeren in de ORC klasse en de Roxall in de tocht (toer).

2016

In totaal schreven 576 schepen in, waarvan er uiteindelijk 508 reglementair hebben gezeild. Hieronder de verslagen van de schepen: Hier het verslag van team RoXall in de 24-uurs 2016

2015

In totaal schreven 577 schepen in, waarvan er uiteindelijk 254 reglementair hebben gezeild, dat is 44%! Hieronder de verslagen van de schepen: Flyer wint in Delta Lloyd 24-uurs zeilwedstrijd, in ORC 4 Afgelopen weekend van vrijdag 28 op zaterdag 29 augustus stond de 51e editie van de Delta Lloyd 24-uurs zeilwedstrijd op het programma. Team Flyer met de gebroeders Woord deed het zeer goed en wonnen voor derde keer in vier jaar de ORC 4 klasse. Onder erg mooie weersomstandigheden zagen zijn kans om 135,84 mijl te zeilen. Met een spectaculaire start in Enkhuizen Noord waarbij zo'n 50 à 60 boten elkaar aftroefden richting de eerste boei beloofde het een spannende race te worden. Het weerbericht had aangegeven dat de wind in het laatst van de wedstrijd zou wegvallen. Dit werd voor veel deelnemers een struikelblok en finishten te laat. Door goed positie te kiezen op het laatst van de wedstrijd kon de Flyer zich met de afnemende wind goed handhaven en op tijd te finishen. Zo voer de Flyer Verslag van Intense 24 uurs 2015, Al vroeg in maart schiet het af en toe door je hoofd, de 24 uurs! De vorige jaren zijn we met de tocht mee gevaren maar dat geeft toch geen bevredigend gevoel.. je wilt winnen! En dat kun je alleen als je aan een wedstrijd meedoet. Dus zogezegd zo gedaan, de ORC meetbrief weer activeren, zeilen laten meten en maar afwachten.. Vroeg in de zomer ingeschreven en dan bemanning charteren, normaal zouden we met 6 bemanningsleden gaan maar dit jaar komen de aanmeldingen zo snel achter elkaar dat we al snel op 8 man zitten. Een beetje veel denk je dan, en wat nou als er licht weer komt? 2 man zit toch al snel op 150 kg.. gelukkig viel dit dik mee, door het extra gewicht konden we de boot nog beter rechtop trimmen, mooie wachten draaien zodat iedereen fris bleef en iedereen had zijn taak. De weken voor de start af en toe geoefend en even bij elkaar gezeten om alles door te spreken: wie doet/kan wat, welk wachtsysteem houden we aan en hoe doen we het met proviand etc.. Een paar dagen voor de start nog even de puntjes op de i, slingerzeiltjes geinstalleerd zodat er aan de hoge kant geslapen kan worden. Nieuwe lieren gemonteerd, veiligheidsmiddelen gecheckt en de windberichten in de gaten houden. Enkhuizen noord leek de gunstigste startplaats, en dat vonden 104 andere jachten ook. Een drukte van belang bij de start, maar gelukkig konden we bij het startsignaal over de startlijn glippen. De spi op, een lekkere vaart erin en goed opletten op wat er om je heen gebeurt. Driekwart van de vloot wilde namelijk de eerstvolgende boei bakboord ronden terwijl wij samen met nog een aantal boten stuurboord wilden ronden. Samen met de Flyer stoven we om de boei, wij stuurboord en zij richting het noorden. Prachtig om zoveel zeilboten samen te zien, maar ook weer blij dat we zonder kleerscheuren aan het volgende rak konden beginnen. Het weer was mooi, de wind constant windkracht 3 a 4 en de vaart zat er goed in. In de nacht het zuidelijk IJsselmeer tot karnemelk gevaren te hebben zijn we richting het zuiden gegaan. Het teamwerk ging super! Spi erop, spi eraf, rif erin, rif eruit en zo vlogen de uren en de mijlen voorbij. De volgende dag toen we ondertussen al ter hoogte van Medemblik waren moesten er besluiten gemaakt worden, we hebben nog 4 uur en hebben op dat moment zo'n 6 mijl snelheid... We nemen het zekere voor het onzekere (de wind zou namelijk wegvallen tot 5 a 6 knopen en draaien) en kiezen ervoor om nog 2 rakken van samen 12 mijl te zeilen, dus 3 mijl snelheid gemiddeld. Maar dan, met nog een mijl of 6 te gaan besluit de wind om helemaal te gaan liggen.. daar dobber je dan, met nog 3 uur te gaan en 1.1 mijl snelheid.. dit gaan we niet redden! Alles doen we eraan om de snelheid in de boot te houden, dan lopen we 3 mijl en dan weer 2 om gek van te worden. We kruipen het laatste stuk naar de finish maar gelukkig krijgen we nog een zacht briesje zodat we onder spi over de finish glijden. Wel een half uur in straftijd maar toch opgelucht dat we het gehaald hebben! Later horen we dat er van de 546 gestarte boten er maar 254 de finish op tijd of binnen de straftijd hebben gehaald. Resultaat een 10e plek in de ORC2 van de 38 deelnemers. We zijn tevreden, maar het kan nog veel beter en volgend jaar gaan we vol goede moed voor die felbegeerde 1e plaats! Al met al een prachtige ervaring waarvan we genoten hebben. De bemanning van de Flyer gefeliciteerd met een 1e prijs in ORC4 en 2e overall! De Roxall die het dit jaar niet op tijd redde, volgend jaar veel mijlen toegewenst. Zeilersgroeten van de bemanning van de Intense: Marten, José, Jelle, Jan Fokke, Jan, Hein Jan, Pieter, Hessel Zo voer de Intens Een plan dat net niet uitkwam, maar net niet telt niet in sport. Ofwel de 24-uurs van de RoXall. Ook in 2015 wilde de bemanning van de RoXall weer mee doen met de 24-uurs. Naast Teun Buter, Dirk Smit en Jacob van Urk waren ook Jan Kramer (van de San Marco)) en Pieter Romkes (Doedel) van de partij. De beide visserman waren zelf een weekje thuis vooraf aan de wedstrijd. De 24-uurs is een bijzondere wedstrijd, niet alleen gezien het grote aantal deelnemers (546 startende schepen dit jaar), maar ook omdat men rakken op de Waddenzee en zelfs de Noordzee kan nemen. Daar horen dan wel sluispassages bij, waarvoor men wel compensatie krijgt, maar ook het tij en alles wat daarbij komt kijken. Voor de rest is het een tactische wedstrijd net zoals de bij ons bekende 6 uurs, dus zoveel mogelijk mijlen maken binnen 24-uur, waar bij men elk rak slechts heen en terug mag bezeilen. Dit jaar weer 3 Urker deelnemers, de Flyer, en de Intense, die beiden ORC voeren en de RoXall, een X-99 en een erg geschikte boot voor lichte weersomstandigheden gezien zijn gewicht van slechts 3 ton. Wij zouden de toerwedstrijd, ofwel de tocht doen. Maandagavond in de week vooraf aan de wedstrijd werd met de toen bekende weersverwachting en stroomgegevens al een plan gemaakt. De RoXall zou met deze windvoorspelling. (zuidwest 3 en noordelijk 3-4) buitenom de eilanden gaan. We hadden 4 zogenaamde ijkpunten. Voor 12 uur 's nachts sluispassage bij Den Oever, rond 3 uur bij de SG boei in het Schulpengat en rond 10 uur 's morgens bij Harlingen. We zouden dan het overgrote deel van de te varen rakken de stroom mee hebben! Alleen soms even stil tij. Bij Kornwerderzand zouden we dan beslissen of we daar naar binnen zouden schutten of door te varen over de Waddenzee en dan tussen 4 en 5 uur weer te schutten bij Den Oever. Ondanks dat we diverse stukken zouden moeten kruisen was de gedachte dat bij deze lichte condities het tij ons veel voordeel zou geven. Het was ook volle maan, dus bijna springtij, dus zouden de getijstromen ook sterker zijn. De taken werden deze week verdeeld, Pieter zou zorgen voor de inwendige mens. (kocht 25 kg voedsel, waarvan we misschien 5 kg hebben opgegeten). Jan Kramer zorgde voor het verplichte reddingsvlot. De boot werd leeggehaald aan overbodige dingen en werd onderwater schoongemaakt. Vrijdagochtend werden de puntjes op de i gezet. Nog even controle van het verplichte 3 kleurenlicht en we waren er klaar voor. En ons plan was nog steeds hetzelfde! Vrijdagmiddag om 2 uur zwaaide Henk Smit ons uit en zijn we naar Enkhuizen gezeild, omdat starten vanaf Urk niet gunstig was gezien de wind. En we moesten natuurlijk voor twaalven de sluis bij Den Oever gepasseerd zijn. In Kuizen Teun Buter opgepikt en nog even gegeten in de Mastenbar. De Flyer zagen we even daarna zich al gereed maken voor de start in de ORC Klasse. Wijzelf starten in de zogenaamde toer klasse om kwart voor acht. Gezien het grote aantal deelnemers in die klasse starten de schepen in deze klasse in 2 groepen. Er starten dit jaar erg veel schepen in Enkhuizen Noord, (meer dan 100) ook al omdat er noordelijker (IJsselmeer) meer wind was voorspeld dan zuidelijk (Markermeer). De start was erg leuk met zo'n 30 - 40 boten in onze startgroep en met de spinaker op en een paar gijpen om vrij te komen uit de vele schepen ronden we eerst de bekende boei, de KG, om daarna met spinaker op naar de SB-A te zeilen. Via de VZ-Zuid ging het aan de wind naar de WV 12.lEn ondanks een zwak windje langs de dijk van de Wieringermeer lagen we toch rond half twaalf in de sluis van Den Oever met veel deelnemers van deze zeiltocht. We lagen te wachten naast een Duitser met een mooi vrijwel nieuw X-jacht. We maakten een praatje. Hij voer ORC en zou alleen de Waddenzee bevaren, dus direct weer naar Kornwerderzand. Hij vreesde de zware concurrentie in zijn ORC klasse. Zou hij de Flyer en de Intense bedoelen? Buiten de sluis en de brugpassage voer iedereen volle kracht de Waddenzee op. Wij met onze 10 pk Bukh waren bij de laatsten, al lagen we bij de eersten in de sluis. Echter dit was ons weertje. Met de ebstroom mee haalden we daarna vele deelnemers in. Via de M15-W2 boei, het was inmiddels al zaterdag, de T6-VH1 en de T2 zeilen we aan de wind het Schulpengat in. Oef, wat kreeg ons jachtje en de bemanning het hier voor de kiezen. Er stond nog een dikke deining van de bries van de afgelopen dagen en de golfhoogte schatte ik nog op een dikke anderhalve meter. Gelukkig had iedereen zeebenen (sommigen al heel lang). De ebstroom was inmiddels flink aan het afnemen en na vele kruisslagen ronden we de SG boei om 03.15. Iets na schema, maar nog steeds ging alles redelijk volgens planning. De vloed begon inmiddels te lopen en via de boeien ZH, MR en NH kregen we een ruimwinds rak van maar liefst 15 mijl naar de BADEN boei. Tis trouwens oppassen geblazen met boeien ronden op het Wad en de Noordzee. Toch wel ruimte houden bij het passeren, want het tij drukt je zo naar een boei toe en deze wil je absoluut niet raken, zeker niet met een snelheid van meer dan 8 knopen. Ruime wind, windkrachtje 4, wel wat deining, maar dat is spinakerweer. Op ging de spinaker dus. Deze rakken zeilden we met een GPS snelheid van gemiddeld meer dan 9 knopen en af en toe surfend met uitschieters naar 13 knopen. Wat wil je met de volle vloedstroom mee van gemiddeld 2 knopen. Een prachtige zonsopkomst verwelkomde ons. Dit is zeilen en we genoten volop. Via de ZS boei, de verkenner van het Stortemelk, zeilden we langs de kust van Vlieland naar de volgende boei, de ZS11-VS2. Hier nuttigden we voorlopig de enigste warme hap, een stukje rookworst! Enkele probeerden een klein knippien te doen, maar van slapen kwam niet veel. Op de Vliestroom moesten we weer kruisen. Ook de wind nam tijdelijk toe naar maximaal 17 knopen en we moesten een rif in het grootzeil zetten. Eigenlijk was een voorzeilwissel ook wel nodig, maar we gokten erop dat de wind snel weer wat zou afnemen. Hier en daar hadden we wat probleempjes. Zo had Pieter op een geven ogenblik een lier in zijn handen en had sommig touwwerk wel erg veel te lijden. Ook de genua kreeg er flink van langs, maar ja, we zaten in een wedstrijd, dus dat hoort erbij.. Via de boei BS 6 zeilden we met 7,5 knoop gemiddeld de Blauwe Slenk in. Want ook in de Blauwe Slenk hadden we het tij nog mee, en behalve kleine stukjes konden we dit rak goed bezeilen en ook was het richting Harlingen naast de Pollendam gelukkig bezeild. Want het was daar erg druk. Iedereen wilde zeker naar de aan de gang zijnde Visserijdagen daar. Om kwart over tien ronden we de boei P9-BO46 bij Harlingen. Laat dat nou net het tijdstip zijn van hoog water te Harlingen. Het kon allemaal niet beter. De Boontjes was moeilijk, dit rak was niet bezeild, en door het nauwe vaarwater en het feit dat je binnen de boeien moest blijven, gezien de reglementen, maakten dat we veel slagen moesten maken. Ook hadden we last van andere pleziervaarders, die maar niet begrepen wat die fanatiekelingen nou aan het doen waren. Iets later dan gepland kwamen we bij Kornwerd aan, maar toch kozen we ervoor bij Kornwerderzand om door te varen op de Waddenzee. Gingen we de sluis van Kornwerd door, dan moesten we op het IJsselmeer ook eerst kruisslagen maken gezien de zuidwesten wind en we hadden de smaak van het zeilen op water met stroom te pakken. Het was wel een gok, dat wisten we toen al, maar lukte die dan zaten we met meer dan 150 mijl wel bij de besten. En de windverwachting gaf toen voor de namiddag bij Medemblik nog 7-8 knopen uit het westen aan. Alles of niks dan maar. Via de BO6, de D8 en de T 23 belande we weer op de Texelstroom. Ook nu hadden weer rakken van gemiddeld 8,5 knoop snelheid. De Texelstroom was niet bezeild, maar de ebstroom hadden we nog steeds mee. Om 10 over 3 ronden we weer de T6-VH11, die we een dik half etmaal eerder ook hadden gerond. Met de spinaker op, ging het richting Den Oever. De vloedstroom begon hier ook weer te lopen en om kwart voor 5 lagen we weer voor de sluis te wachten. Het kon allemaal nog, maar dan moest er niets tegen zitten en de wind op het IJsselmeer niet teveel wegvallen. Het werd echter balen. De sluis gaf door dat er een tanker aan zat te komen en die had voorrang. Tja, als beroepsvaarder heb ik daarvoor alle begrip natuurlijk, maar nu even niet. Ook mochten we niet tegelijk schutten met deze tanker, want gevaarlijke stoffen enzovoorts. Dus eindelijk na om half zes geschut te zijn verruilden we het zoute water weer voor het zoete. De wind zakte geleidelijk in, en ook onze hoop om nog te kunnen finishen vervloog geleidelijk aan. Want we konden niet rechtstreek vanaf de sluis via de WV 12 finishen. Eerst zouden we nog de LC 1 moeten ronden, en daarna via de WV 19 finishen. Dat was teveel van het goede. Met 150 mijl op het log passeerden we rond acht uur met vele anderen (een mooi gezicht al die spinakers) de finish, echter niet reglementair, dus we kregen een DNF aan de broek. Did Not Finish. Jammer gegokt en verloren. Echter als team stonden we achter onze beslissing en achteraf weet je wat je fout gedaan hebt en hadden we beter toch maar de sluis bij Kornwerd kunnen nemen. Toch goed en lekker gezeild en een leuke (Noordzee) ervaring rijker. Later in de avond in het gezellige en drukke Medemblik hoorden we dat de Flyer (weer) had gewonnen in zijn ORC klasse 4. Prima gedaan en een felicitatie waard. Maandag op zee op de kotter kreeg ik van Dirk een berichtje. Als we wel reglementair waren gefinisht, dan waren we ergens bovenin geeindigd in de toerklasse. Dat zou super geweest zijn. Maar als telt niet in sport. Bemanning RoXall. Zo voer de Roxall Meer foto's en Video's van de 24 uurs 2015 hier